DEĞER YÜKLEMESİ

Ali Lidar ne güzel yazmıştı değer yüklemesi diye. O kadar güzel istenmedik ve verdiğimiz değer ölçüsünde değersizleştik ki elimize verdi hayat.

Hani trafik kazası sonrası hayatta kalırsın ve sağından solundan kablolar çıkarken  götünü bile tutamayacağın bir enkaza dönersin ya, aklında hep şu vardır " Aniden oldu,bende anlamadım " tamda o noktadayım.

Aniden oldu anlamadık,şaşkınız...

Mesele biziz biz !

Karşımızdakinin kim olduğu,yeterince ahmak olması falan bunlar umurumuzda değil;

Biz onu ne kadar yücelttik ve değer yükledik. Onun hak edip etmediğine bakmaksızın dayadık değeri,ilgiyi,sevgiyi... Sonucu mühim değil iyi olsa burada olmayacaktım. Durum analizi yapmak istemiyorum. Ziyadesi olsun yetti...

Her şey olağan akışında iken sır olup gitmeler mi yakıştı yani ?

Net olacağız,ortalıkta kurnaz bol,dürüst insan yok derken büyük puntolu laflar ederken nerdeydi aklın diye sormazlar mı adama ?

 Sorarlar ama adam yok,adam gitmiş,kadın görememiş.. Adam mahçup bile değil,kadın onun yerine utanmış,kadın şaşkın,adamın ne idüğü belirsiz.

Olsundu...! Herkes kendine yapışanı anlatıp yakışanı yapıyordu.. 

Sonra yağmurlar yağdı bu şehre,ah ne kadar da benziyordu içimin iklimine. 

Böyle gururlu ve mağrur toplamıştı kara kara bulutları ama hık dese içi kükreyip boşanacaktı.

Gökyüzü yaptı,ben yapmadım....

Hem tepsi tepsi kekler yapıp kim yiyecek bunları diye konu komşuyu da doyurmadım bu sefer,krem karamel yaptım oda ağzımızdaki acı tat gitsin de esamesinin yerinde yeller essin diye. 

Baktım içimde salak yerine konulmuş olmanın ateşi yanacak,1 su bardağı şekeri yaktım tencerede,karamel oldu. Birşeylerin dönüşmüş hali asıl halinden ne kadar daha keyif verici olabiliyor diye düşünürken,bu halimin 2 gün öncesinden daha güzel baharlar açacağını anlayıp keyiflendim...

Vel hasıl yerini yadırgayan her canlı biraz kıpırdanır,sonra yeni bir gölgelik arar kendisine. 

Sevgiyi yadırgayan her insan,biraz kıpırdanır,çaba sarf etti sanır,sonra yeni bir tenha bulmaya çalışır. 

Hiç güven duymamış,şüpheye alışmış her insan yerini yadırgar.

Hani bin tane kusuru vardır da görmezden gelirsin,insanların kusur diye gördüğü yerlerine sen çiçekler ekersin falan yapma sakın... Hakkını hak ettiği kadarıyla ver herkese. Kusurlarını kusursuz kılarsan kendini yarış atı sanır şimdinin eşşekleri,gerek yok. Al sana küpe tak kulağına.. Ben mi ? Küpe sevmiyorum diye hep aynı hata,sen bakma;

Bilirkişimi getirin hadi sahne yine bizim... 

Benden selam söyleyin yerini yadırgayanlara....